کابلی
جنت از گوشه ی چشمان تو تا وام گرفت حق به هنگام دمیدن، زلبت کام گرفت تا که میخانه زدی بر در ایوان طلات جبرییل آمد و از میکده ات جام گرفت عیسی ار مرده شفاداد،علی گفت،علی آخر از درک مقامات تو سرسام گرفت نوح در پیچ و خم واقعه ای طوفانی یاعلی گفت که دریا همه آرام گرفت یاعلی برقاب عینکم منشین، خاک میخوری خون مرا چرا تو غضبناک میخوری دربین قلب خسته ی من خانه کرده ای خنجربزن،به من چه!خودت چاک میخوری ادیبی خام دست وتازه کارم ُمریدراه عشقم ،بی قرارم کنون ترم دو أم اما چو حافظ «غلام بوسه ی لعل نگارم»
