و این بهانه خوبیست:"من گرفتارم"

بهانه ای که بگویم فقط تورا دارم

مراهمیشه گرفتار کن، دلا مگذار

که لحظه ای سرازاین آستانه بردارم

خودت بگو،تو اگر ردکنی گدایت را

بساط دل به در خانه ی که بگذارم

شبیه تکه ی ابری پرازکثیفی ها

به وقت بارش چشمم،اسید می بارم

برای آخر عمـرم بـیا مقـدر کن

که جان به خنده مستانه توبسپارم

چه میشودکه نفس های آخرینم را

به زیر مقدم شاهانه ی توبشمارم

نوشته شده در دوشنبه 89/9/1ساعت 8:47 صبح توسط محمد کابلی| نظرات ( ) |