بانو اجازه ای بده شاعر شوم و باز،

در مدح چشم های تو قادر شوم و باز،

از قم بگویم از تو و از گنبد طلات

پر وا کنم،کبوتر ماهر شوم و باز،

در آسمان صحن تو بالی به هم زنم

با حوریان تشنه مجاور شوم و باز،

همبال جبرئیل ملک در حریم تو

اذن دخول خوانده و زائر شوم و باز،

یک گوشه در رواق تو خلوت کنم،همین!!

در بین عاشقان تو حاضر شوم و باز،

در خلوتم گل از گل طبعم که باز شد

با اذن چشم های تو شاعر  شوم وباز...

نوشته شده در شنبه 92/6/16ساعت 11:15 صبح توسط محمد کابلی| نظرات ( ) |