مشهد نگو که مصر عزیز دو عالم است

آیینه ی مقابل عرش معظم است

جنت برای اهل جنان،مشهدالرضاست

او هر دم اش تجلی عیسی بن مریم است

کرببلای مردم ایران حریم توست

حاجی شدن به صحن تو آقا مسلم است!

فواره های صحن شما ای امام عشق

سرچشمه ی حلاوت بی حد زمزم است

ای ضامن نگاه پریشان آهوان

هرچه بگویم از غم دلتنگی ام کم است!

دلبیقرار پنجره فولادتان شدم

اشکم ببین دوباره چو باران نم نم است

دلتنگم و کبوتر گنبد طلای تو

از دوری ات دلم پره اندوه و ماتم است

ای سرپناه غربت و درد و نیاز ما!

دل های خسته را چه کسی جز تو محرم است!؟

یک "شهریار" تشنه ی دیدارتان شدم!!

دریابم ای که صحن تو درمان هر غم است...

 

نوشته شده در چهارشنبه 92/6/20ساعت 8:56 صبح توسط محمد کابلی| نظرات ( ) |